Sabah hazırlanıp yollara düştüm. Korona virüsünün yayılması nedeniyle evde kalmayı seçerek, terk etmek durumunda kaldığım iş yerime son kez gidip eşyalarımı toparlayıp belgelerimi teslim etmek için… (burada öğrendiklerim ve gözlemlediklerimi içeren Japonya’daki iş hayatına dair yazılarım da olacak ilerleyen zamanda…)
Son gün olduğu için önce başka bir durakta inip minik bir hediye alıp yeniden yollara düştüm.
Ofis Daikanyama’da. Gidip eşyalarımı toparladım ve herkese veda ederek ayrıldım. İçimde garip bir his var… Nasıl düzeltirim diye düşünüyorum…
Biraz yürüyebilmek için bu kez Naka-Meguro durağına gitmeye karar verdim. Bu durak ofisin durağından hemen bir durak sonra ve yürüyerek yaklaşık 10 dakika mesafede bulunuyor.
Naka-Meguro’nun köprüsü sakura çiçekleriyle meşhurdur… Ve işte oradalar.
Korkuluklara dayandım ve deriin bir nefes aldım. Şahane bir gün değil mi!
Bir anda değişti duygular, düşünceler. Yine teşekkürler sakura. Ne iyi bir arkadaşsın!
