Japonya’daki ilk yeni yıl kutlamam. Çılgınca partilemek yerine geleneksel yolları tercih ettiğimiz bir kutlama oldu. Kültür başka nasıl öğrenilir ki!
Akşama doğru Japonların her yeni yıl öncesi yediği soba eriştelerinden hazırladık ve marketten tempuralarımızı aldık.
Yeni yılda yenen bu soba eriştelerinin özel adı ¨Toshikoshi soba¨ ve tabi ki özel anlamı da var… Eriştelerin uzun olması, uzun ve sağlıklı bir ömürde şans getirmesi için.
Yılın zorluklarını geride bırakma konusunda da şans getirdiğine inanılıyor, çünkü erişteler yerken kolaylıkla kesilebiliyor. Bu gelenek Edo döneminde başlamış ve günümüzde hala, yeni yıl öncesi soba dükkanlarının önünde kuyruklara neden oluyor.
Biraz televizyona bakıp buradaki yeni yıl kutlamalarının nasıl olduğunu görmek istedim. Japonya’daki en ünlü kadın ve erkek şarkıcıların & grupların, geleneksel yarışması bulunuyor. Kadınlar mı kazanacak, erkekler mi çekişmesi. Halk da evinden oyluyor bu yarışmayı. Genelde her senenin en popüler yeni yıl programı buymuş.
İnanılmaz çılgınlıklar, Pikachularla dolu sahneler… Böyle başlayan bir yıl oldu! :))
Akşam yemeği ardından saat 23.00’ü geçerken dışarı çıkıp bir tapınağa gitmeye karar verdik.
Yeni yılın ilk duası Japonlar için çok önemli. Yeni yıl gecesi ve yılın ilk 3 günü tapınaklar çok kalabalık oluyor.
Tapınağa ulaşınca önündeki bitmek tükenmek bilmeyen kuyruğu da görmüş olduk. Bugün dua etmesek de olur deyip sıranın arasından geçip tapınak bahçesinde yakılan ateşin etrafındaki sıralardan birine oturduk.
Ortada yanan ateşe, geride bırakılan yılın şanssız eşyaları, o sene ölenlere ait eşyalar, insanların çektikleri şanssız fallar yakılıyor. Tümü Kami-Sama (tanrı)’dan bir parça olduğu için çöpe atmak büyük saygısızlık. Bu nedenle yıl sonu bu ateşlerde yakılıyor tümü…
Tapınağın her yerinde fare simgeleri bulunan afişler var. Yeni yıl Nezumi-Doshi (fare yılı) çünkü.
Tam bu sırada oturduğumuz yerin yanından sesler geliyor. Ve hemen yanlarına gidiyorum tabi ki!
Abilerimiz, ziyaretçiler için mochi hazırlıyor. Biri mochi’yi suyla ıslatırken diğeri dövüyor.
Bundan yaklaşık 10 dakika sonra kenardaki minik bir çadırdan servis etmeye başladılar.
Mochi ve oden vardı. Tabi ki yeni yıl mochi’si yemeden olmaz deyip aldım ve ateş kenarında yemeye koyulduk.
Daha sonra öğrendik ki yakınlardaki bir başka tapınakta mochi ve sake dağıtılıyormuş. Omuzlar düştü bunu duyunca tabi. Gelecek senenin yeni yıl notları arasına ekledim!
Yeni yıl geri sayımı bitti ve 2020’nin ilk tapınak gezisini burada bitirip eve döndük. Üstümüz başımız is kokusu içinde… 🙂
